یک تحلیل‌گر مسائل سیاسی در یادداشت خود نطق محمدباقر قالیباف در ستاد انتخابات وزارت کشور را ارزیابی کرد. شرح آنلاین: پرویز امینی تحلیلگر مسائل سیاسی در یادداشتی، سخنرانی محمدباقر قالیباف در ستاد انتخابات وزارت کشور را ارزیابی کرده است که متن این یادداشت به شرح زیر است: اول؛ قطبیت‌سازی : محتوا و ادبیات نطق قالیباف نشان […]

یک تحلیل‌گر مسائل سیاسی در یادداشت خود نطق محمدباقر قالیباف در ستاد انتخابات وزارت کشور را ارزیابی کرد.

شرح آنلاین: پرویز امینی تحلیلگر مسائل سیاسی در یادداشتی، سخنرانی محمدباقر قالیباف در ستاد انتخابات وزارت کشور را ارزیابی کرده است که متن این یادداشت به شرح زیر است:

اول؛ قطبیت‌سازی : محتوا و ادبیات نطق قالیباف نشان می‌دهد که وی در حال ایجاد دو قطبی انتخابات بین خود و روحانی است که گام اول در رقابت‌های انتخاباتی است. چون روحانی به عنوان رئیس‌جمهور مستقر، یک قطب اصلی انتخابات خواهد بود و کار مهم و اساسی رقبای او در درجه اول این است که بتوانند به قطب مقابل او تبدیل شوند وگرنه مثل وضعیت کروبی و رضایی در سال ۸۸، از کورس رقابت به طور کلی خارج می‌شوند. از این نظر، این وجه نطق قالیباف مثبت است.

دوم؛ بی‌فایده بودن تکرار روحانی: بخشی دیگر از نطق قالیباف بر اساس تجربه چهار ساله روحانی این است که با تکرار تجربه روحانی، وضعیت موجود تغییری نخواهد کرد که در این عبارت خلاصه شده بود که با تکرار روحانی، نباید فردایی بهتر از دیروز انتظار داشت اگر فردا بدتر از امروز نباشد. این بخش نطق قالیباف بخش مهمی است چرا که همانطور که در ارزیابی نطق روحانی گفتم احتمالا مهمترین وجه کار تبلیغاتی روحانی در انتخابات سلبا و ایجابا، «ضرورت‌سازی» برای تکرار دولت روحانی است که ذهنیت اجتماعی مثبتی از تجربه تاریخی دو دوره‌ای بودن رؤسای جمهور گذشته نیز به آنها کمک خواهد کرد. این بخش از سوی رقبای روحانی در فضای رقابت انتخاباتی، کما و کیفا باید فربه باشد.

سوم؛ ایجاد دوگانه کار – شعار : یکی دیگر از وجوه نطق قالیباف شکل دادن به قاعده انتخابات حول مزیت‌های خودش (عمل‌گرایی) و محدودیت روحانی (شعارگرایی) بود که در متن قالیباف و در اعتراض و خستگی مردم از شعار و وعده و حرف، برجسته شده است.

چهارم؛ اسکن کردن توان مدیریتی و صداقت روحانی در گاف وعده صد روزه : همانطور که پیش‌تر و در ارزیابی کنفرانس خبری ۲۱ فروردین روحانی گفته بودم، این کنفرانس خبری در آستانه رقابت‌های انتخاباتی اردیبهشت ۹۶، پرگاف‌ترین ظهور سیاسی و اجتماعی روحانی است که می‌تواند خوراک انتخاباتی رقبای او را فراهم کند. قالیباف از این گاف در نطق خود بهره مثبت برده است و توان مدیریتی و صداقت او را به چالش کشیده است.

پنجم؛ تعریف دولت روحانی به عنوان دولت اقلیت و خود نماینده دولت اکثریت : در نطق قالیباف بر رضایت ۴ درصد مردم از دولت روحانی تأکید شده است تا آن را تأمین کننده منافع تنها چهار درصد مردم نشان دهد و برعکس دولت خود را نماینده منافع اکثریت ۹۶ درصدی معرفی کند. شعار «دولت مردم» نیز بر همین اساس انتخاب شده است تا نشان دهد که دولت قالیباف تأمین کننده منافع اکثریت مردم قریب به همه مردم است.

ششم؛ تکیه به تجربیات مثبت مدیریتی خود : قالیباف در نطق خود برای نشان دادن تفاوت خود و تفاوت وعده‌های خود با دیگران به تجربه مثبت مدیریتی خود برای ایجاد اعتماد در مخاطب خود، تکیه کرده است و تلاش کرده است شیوه مدیریت وسط میدان خود را در تحقق وعده‌ها در برابر مدیریت پشت میز روحانی برجسته کند.

هفتم؛ دادن وعده‌های مشخص اقتصادی: بخش پایانی نطق قالیباف متناسب با شرایط اجتماعی اقتصاد محور کشور بر دو و نیم برابری درآمد کشور و ۵ میلیون شغل تأکید دارد که چالش‌برانگیزترین بخش نطق وی است و احتمالا به کانون مسائل درباره وی تبدیل خواهد شد که فرصت و تهدید توأمان برای وی دارد. در صورت دفاع و اقناع جامعه در این باره، این وعده‌ها به فرصت تبدیل می‌شود و در غیر این صورت، تهدیدی خواهد شد که کل حرکت قالیباف در انتخابات را به صورت‌های گوناگون تحت‌الشعاع قرار خواهد داد. برخی توضیحات کنونی طرفداران وی از تحقق وعده‌ها در دوره شهرداری قالیباف، برای ممکن دانستن این وعده‌های اقتصادی، اثرگذار است اما به هیچ وجه کافی نیست. توجیه این وعده‌ها از نظر اقتصادی و نیز مهمتر، باورپذیر کردن این وعده‌ها از نظر افکار عمومی، تمهیداتی فراتر می‌خواهد.

انتهای پیام/