یونس ژائله مدیرعامل شرکت شیرین عسل ایران را بهشت کارآفرینان می داند و می گوید: شعار بنده این است که به جای اینکه به بهشت بروم ، بهشت خود را اینجا بسازم و گرنه بنده هم می توانم در خهر جای دنیا که بخواهم زندگی کنم اما من دوست دارم ایران زندگی کنم ، تبریز زندگی کنم، خاک من اینجاست و اگر تلاش می کنم باید برای این خاک باشد.

شرح آنلاین- وی درباره فعالیت های اقتصادی و تولیدی خود می گوید: من منابعی از ثروت ایران را به بهره وری رسانده ام؛ تا به حال سعی ام بر این بود که نگهبان منابع و سرمایه های ملی کشورم باشم. گرچه در نبود من این سیستم برجای خود ماندگار است، به هر حال باید پذیرفت که زائله ها می آیند و می روند. باید به این فکر باشیم که مجموعه ها حفظ شوند.

زمانی به آقای جهانگیر گفتم بیایید صد شرکت یک میلیارد دلاری درست کنید و چند مدیر کاربلد منصوب و از طریق آن صد هزار شغل ایجاد کنید. تا آنجایی که لازم است به اینها فرصت بدهید و ضمن حمایت از این مدیران و شرکت ها ، فقط توسعه بخواهید. بعد از چندین سال خواهید دید چه غولهای اقتصادی از این طرح بیرون خواهند آمد.

افق های پیشرفت و رشد برنامه های توسعه کشور آرمان گرایانه نوشته شده اند. ولی هیچ کس نمی گوید از کدام راه و چگونه؟ می گویند باید صادر کننده اول منطقه بشویم؛ با چی؟ با کدام قیمت تمام شده؟ با چه شیوه مدیریتی و کدام نیروی انسانی ؟ اینها روی کاغذ جالب هستند اما در عرصه عمل اتفاق دیگری می افتد. راهی که به سوی این اهداف داریم اشتباه است باید راه رسیدن را اصلاح کنیم.

مدیریت امروز کشوراز الگوی زنجیره ای به حالت جزیره ای درآمده است. برای نیل به اهداف در این حوزه باید تلاش بر این باشد که از نتایج منفی ناشی از حسادت و بخل که آفت دامن گیری برای پیشبرد و موفقیت حوزه ثنعت است مصون نگه داشته شود.

برای برون رفت از وضع بحرانی عرصه تولید اعتقادم بر این است که باید سیستم تشویق و تنبیه جدیدی را اعمال کرد و همچنین در مورد مقوله کنترل و نظارت که به اعتقادم حلقه مفقوده مدیریت در ایران است بازنگری هایی صورت بگیرد.