کارگران سازمان ورزش شهرداری تهران ؛ ایستاده‌اند کنار درِ شورا ، منتظر تا یکی از اعضا به فریادشان برسد. حدود ۲۰ نفر هستند اما می‌گویند ۳۰۰ نفر مانند آنها یک ماه مانده به عید، از کار بیکار شده‌اند. زنی که شوهر معلول دارد و تنها نان‌آور خانواده سه‌نفره‌شان است، می‌گوید: همراه خانواده شوهرم زندگی می‌کنم و همه آنها نیز معلول هستند. من تنها نان‌آور خانواده هستم و حالا نامه‌ای دست ما داده‌اند که از کار اخراج شده‌ایم.

او می گوید: ما روزهای اول ۵۰ نفر بودیم اما حالا تنها ۲۰ نفر برای اعتراض به شورا می‌آیند، باقی را ترسانده‌اند. درحالی‌که ۳۰۰ نفر بهمن ماه به یکباره از سازمان ورزش تعدیل شده‌اند.

یکی دیگر از نیروهای تعدیل شده می‌گوید: همه ما بیمه بودیم و با ما قراردادهای یک ماهه بسته بودند اما به یکباره بعد از اعتراض یکی از اعضای شورای شهر در خصوص ورود نیرو به شهرداری و مشکلات مالی شهر تهران، ما به یکباره از شهرداری اخراج شدیم. می‌گویند تمام نیروهایی که سال ۹۷ جذب سازمان ورزش شده‌اند، باید اخراج شوند اما بسیاری از ما از سال‌های ۸۵، ۹۲ و ۹۴ وارد شهرداری شده‌ایم. برخی از ما سابقه زیادی در این حوزه داریم و مشخص نیست که چرا به عنوان نیروی سال ۹۷، ما را از کار بیکار کرده‌اند. اتفاقاً آنهایی که سال ۹۷ بر سر کار آمده‌اند، هنوز پشت میزهایشان هستند.

یکی دیگر از کارکنان تعدیل شده سازمان ورزش می‌گوید: دمِ عید ۳۰۰ خانواده درگیر اخراج و بیکاری شده‌اند. این اتفاق دقیقاً بعد از سخنان یکی از اعضای شورا در صحن شورا بود درحالی‌که ما از قدیم در این سازمان بودیم و جدید استخدام نشدیم. همه ما متأهل هستیم و زندگی ما پس از این تصمیم فلج شده است. آنها چه می‌دانند دم عید بیکار شدن یعنی چه و با این تصمیم، چه زندگی‌هایی را از هم می‌پاشند. اگر خودشان یک ماه حقوق نگیرند، متوجه می‌شوند چه بلایی بر سر ما آورده‌اند.

از آنها درباره شکل قرار داد نیروهای تنخواهی وزارت ورزش می‌پرسم که پاسخ می‌دهد: ما پیش از این در مناطق کار می‌کردیم، به ما اعلام شد به سازمان ورزش برویم تا با ما قرارداد ببندند که این اتفاق در آبان ماه افتاد و حتی بیمه هم شدیم، اما بهمن ماه ما را اخراج کردند. ما هم متوجه مفهوم تنخواهی نشده‌ایم. اما مگر قراردادهای یک ماهه را بیمه می‌کنند که ما را بیمه کرده‌اند؟ تمام این اتفاقات بعد از رفتن حسنی از سازمان ورزش اتفاق افتاد. می‌گویند برای این جذب مجوز گرفته نشده و ۳۰۰ نفر اخراج شده‌اند؛ بگویید ۱۰۰ نفر، هر کدام از این افراد، ماهی یک میلیون تومان هم حقوق بگیرند که این‌گونه نبود و نیروها حدود یک میلیون و ۸۰۰ هزار تومان حقوق می‌گرفتند، ببینید چه رقمی می‌شود. مگر می‌شود چنین اعتباری بدون مجوز پیش‌بینی شده باشد؟ برای خرید یک برگه آچار، نیاز به نامه‌نگاری است. حالا برای پرداخت حقوق ما بدون مجوز، این اتفاق افتاده است.

یکی دیگر از کارگران تعدیل‌ شده می‌گوید: یک ماه است که به شورای شهر و معاونت نیروی انسانی می‌رویم اما هیچ‌کس صدای ما را نمی‌شنود و مشخص نیست که چه کسی مسئول بدبختی ما است. شورایی که باید مدافع حق ما باشد، پشت سر مدیران است. می‌گویند بودجه نداریم، مگر کمبود بودجه را باید از سفره منِ کارمند کم کنند؟ به هر کسی که این مسئله را می‌گوییم، حق را به ما می‌دهند اما کسی برای احقاق حق ما تلاش نمی‌کند.

تعدیل گسترده کارگران و نیروهای سازمان ورزش در حالی است که رییس شورای شهر تهران بارها تذکر داده است تعدیل نیرو نباید از پایین شهرداری باشد بلکه ما هزار مدیر در شهرداری داریم که می توان آنها را تعدیل و سبک سازی کرد.