شرح آنلاین: مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:کسانی که قدری عقل دارند و به خدا حسن ظنّ دارند؛ هر وقت می‌افتند و زمین می‌خورند، خدا دستشان را می گیرد و بلند می‌کند. دوباره زمین می‌خورند، باز دستشان را می‌گیرد. عاقل‌ها زمین می‌خورند. کسانی که قدری عقل دارند و به خدا حسن ظنّ دارند؛ هر وقت […]

شرح آنلاین: مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:کسانی که قدری عقل دارند و به خدا حسن ظنّ دارند؛ هر وقت می‌افتند و زمین می‌خورند، خدا دستشان را می گیرد و بلند می‌کند. دوباره زمین می‌خورند، باز دستشان را می‌گیرد. عاقل‌ها زمین می‌خورند.

کسانی که قدری عقل دارند و به خدا حسن ظنّ دارند؛ هر وقت می‌افتند و زمین می‌خورند، خدا دستشان را می گیرد و بلند می‌کند. دوباره زمین می‌خورند، باز دستشان را می‌گیرد. عاقل‌ها زمین می‌خورند. زمین خوردن، زیاد است. نگاه کن ببین؛ کتاب‌ها را بخوان، در گذشته، در زمان خودِ ما، پر است. همه عقلا تند و تند زمین می‌خورند. هرچه هم عاقلتر و قشنگ‌تر باشند، زمین خوردنشان بی‌سر و صداتر است و کسی نمی‌بیند. اما همه زمین می‌خورند. این قدر زمین می‌خورند و دستشان را می‌گیرد و بلند می‌کند تا آنها را به بهشت وارد می‌کند.

برای خودت هم با خدا این حساب را باز کن و ببین آیا این جور نیست؟ تا تو را به بهشت وارد نکند، رها نمی‌کند. یک وقت خیال نکنی چون عقل داری زمین نمی‌خوری – حتماً می‌خوری. هر وقت هم زمین خوردی به تو بر می‌خورد. اما خیلی هم برنخورد! چون این، قاعده است. قدرت خدا و عزّت اوست. می‌خواهد خودش را به تو نشان داده و بشناساند. می‌خواهد صفات و اخلاق خودش را به تو، حالی کند. ملائکه هیچ وقت زمین نمی‌خورند. نه زانویشان درد می‌گیرد و نهچیز دیگری برای آنها هست. آنها عقل صرف هستند. ولی من و شما یک چیزی ناقُلا همراهمان است و البته کمی هم عقل داریم! ان‌شاءالله اگر داشته باشیم که داریم؛ بدک نیست! اما کمی زرنگی از جانب خدا قاطی آن شده، که پیدا نمی‌شود. مخصوصاً اگر دو سه باری با اهل بیت طهارت(ع) هم، سلام و علیکی کردی، این‌ها ر خواب و بیداری، آدم را رنگ می‌کنند. خیلی هم رنگرز هستند. رنگ‌های خوب هم دارند و آدم را عین خودشان رنگ می‌کنند که اگر این کار را نکنند، یک نفر هم نجات پیدا نمی‌کند.

پس انسان عاقل هم زمین می‌خورد. اما بعضی‌ها دیرتر زمین می‌خورند. ولی اشقیا زمین نمی‌خورند. کسانی که رو به مقصد می‌روند و تا حدّی مقصد را هم پیدا کرده‌اند، یک باره می‌افتند. آن وقت، خدا دستشان را می‌گیرد و بلند می‌کند. در روایت آمده است که این قدر زمین می‌خورند و دستشان را می‌گیرند تا به بهشت واردشان می‌کند. ول کنِ او نیست. دانستن این معنا خیلی برای زمین خورده‌ها خوب است. پس قشنگ در مغز و فکرت یادداشت کن که خدا دستگیری می‌کند و بلند می‌کند. خود تو هم هر وقت زمین خوردی، مایوس نباش. اگر دقّت کنی می‌بینی دست کم روزی چند مرتبه آدم به زانو در می‌آید.

کتاب طوبی محبت؛ جلد چهارم – ص ۸۰

مجلس حاج محمد اسماعیل دولابی

انتهای پیام/