به گزارش شرح آنلاین به نقل از شهریار، اینکه حالا هیچ کس مجبور نیست قدم از قدم بردارد و پیاده به محل کار، دانشگاه، مدرسه یا خانه اش برود، پیشرفت خوبی است که با ظهور خودروها در عصر حاضر میسر شده است.

اما این پیشرفت حالا برای همه گران تمام می شود. دودی که از خودروها بیرون می آید، معادلات سلامت انسان ها و محیط زیست را به هم زده است. بیش تر مردم از مشکلات جسمی و اختلالات تنفسی رنج می برند، بی آنکه بدانند.

در سال های اخیر هم با افزایش بی دلیل و بدون مرز خودروها در سطح شهر و بروز پدیده ای با عنوان خودروهای تک سرنشین، این معضل، معضل تر از گذشته به نظر می آید.

ترافیک، گلوله‌ای که محیط زیست را نشانه گرفته است

حالا واژه سنگین ترافیک هم به لغت نامه پر از دود حمل و نقل اضافه شده است. آنقدر اضافه شده است که خودمان بی آنکه بدانیم، بخشی از روزمان را به ترافیک اختصاص می دهیم. حالا ترافیک در زمان بندی شهروندان شهرهایی همچون تبریز به رسمیت شناخته می شود.

در نگاه اول، مهلک ترین ضربه ای که ترافیک به زندگی انسان ها می زند، تلف کردن زمان، خردکردن اعصاب و شاید خستگی و… باشد اما در تمام نگاه های بعدی، می توان دید که ترافیک همچون گلوله ای که به آرامی حرکت می کند، محیط زیست ما انسان ها را نشانه گرفته است.

آلودگی زیست محیطی ناشی از ترافیک از جمله مسائلی است که در اغلب کشورهای جهان بخصوص در کشورهای در حال توسعه رو به افزایش است. رشد سریع شهرها، افزایش روز افزون تعداد وسائط نقلیه، و نیاز به تردد برای رفع نیازها، باعث آلودگی شهرهای بزرگ و متوسط در این کشورها شده است. ایران به عنوان یکی از کشورهای درحال توسعه با مشکل آلودگی زیست محیطی ناشی از ترافیک مواجه است.

ترکیبات زیان‌باری که ترافیک وارد اتمسفر می‌کند

 رشد شهرها در دو یا سه دهه اخیر باعث افزایش تعداد وسائط نقلیه شده است و به ویژه در شهرهای بزرگ، آلودگی ترافیکی از جمله مسائلی است که سلامت شهروندان را مورد مخاطره قرار می دهد.

 آلاینده هایی که بر اثر ترافیک وارد اتمسفر می شوند شامل: اکسیدهای نیتروژن، منو اکسید کربن، دی اکسیدکربن، ترکیبات آلی فرار، ذرات و ازون می‌باشد که هریک از این ها اثرات زیانباری برروی سلامت انسان ها دارند.

حالا که عملا در کوتاه‌مدت نمی‌توان با حذف خودروهای اضافی از تعداد آن‌ها کاست یا نمی‌توان حداقل در ۱۰سال پیش رو نوع سوخت مصرفی خودروها را به استانداردهای مورد نیاز رساند؛ تنها یک راه برای حفاظت از محیط زیست می‌ماند: کاهش مدت‌زمان حضور خودروها در خیابان‌ها.

در اینکه بیش‌ترین زمان حضور خودروها در سطح شهر به‌خاطر افتادن در دام ترافیک است، شکی نیست. اما مسئله مهم این است که چگونه می‌توان از شر ترافیک خلاص شد؟

مسیرگشایی، راهی برای رسیدن به محیط زیست سالم

شهرداری تبریز «مسیرگشایی» را پاسخ این سوال می‌داند و این پاسخ را از روندی که در طی یک و نیم سال گذشته در پیش گرفته می‌توان فهمید.

اجرای طرح ها و پروژه های مسیرگشایی و احداث خیابان های جدید در نقاط مختلف شهر و به خصوص نقاط کم برخوردار و حاشیه نشین طی سال های اخیر یکی از اصلی ترین برنامه های شهرداری تبریز بوده است.

البته که اجرای پروژه‌های مسیرگشایی مزایای متعددی به همراه دارد اما چیزی که بیش‌تر مد نظر ماست، جنبه زیست محیطی ماجراست. چیزی که برای حال انسان‌های امروز و فردای انسان‌های حال اهمیت ویژه‌ای دارد.

در جدول زیر تعدادی از پروژه‌های مسیرگشایی شهرداری تبریز در سال ۹۷ را که یا عملیات‌ اجرایی‌شان آغاز شده و یا مورد بهره‌برداری قرار گرفته‌اند را می‌بینید.

ایرج شهین‌باهر، شهردار تبریز معتقد است که اجرای هرپروژه مسیرگشایی در سطح شهر، یک گره از مشکلات شهر را پاک می‌کند. او می‌گوید: «ارزش افزوده پروژه مسیرگشایی به لحاظ بازآفرینی فرهنگی، ساختاری و ترافیکی در بافت فرسوده به مراتب چندین برابر هزینه های تملک و اجرا خواهد بود و در سیاست های کلی بازآفرینی شهری پیش بینی شده است.»

شهین‌باهر این نکته را هم یادآور می‌شود که «شهرداری دیگر شهرهای کشور با مشکل هزینه های جاری و پرداخت حقوق دست و پنجه نرم می کنند ولی ما توانسته ایم به همت کارکنان، پروژه های مصوب مسیرگشایی در تبریز را اجرا کنیم.»

طبق گفته شهردار تبریز، در بودجه سال ۹۸ هم ۴ پروژه مسیرگشایی در نظر گرفته شده است که احتمال می‌رود باتوجه به اهمیت موضوع و تمرکز ویژه مجموعه مدیریت شهری به این مسئله، آنچه در پایان سال شاهدش خواهیم بود، بیش‌تر از این رقم باشد.

البته افتتاح اولین پروژه عمرانی سال ۹۸ با عنوان تقاطع غیرهمسطح حضرت ولیعصر (عج) نشان داد که اجرای پروژه‌های مربوط به احداث خیابان و کاهش ترافیک، در اولویت کاری شهرداری تبریز در سال نو قرار دارد.

در کنار همه این مباحث، آسیب‌های ترافیک شهری به محیط ‌زیست، گرهی نیست که شهرداری تبریز بتواند به تنهایی آن را باز کند. اگر به ازای هر شهروند یک مسیر مجزا هم داشته باشیم اما هر خانواده بیش از یک خودرو داشته باشد و هریک از اعضای خانواده کوتاه‌ترین مسیرها را هم با خودرو شخصی و تک‌سرنشین طی کنند، ترافیک گلوله‌ای خواهد بود که هرچند به تدریج اما در نهایت به قلب محیط زیست اصابت می کند.