مقامات ترکیه قصد دارند غله را با تخفیف بیش از ۲۵ درصد از اوکراین خریداری کنند و به اصطلاح یک “مرکز غله” در خاک ترکیه ایجاد کنند که هدف آن تامین غلات اوکراین از طریق دریای سیاه و از طریق منطقه تنگه‌ها می‌باشد.

در روسیه موضع ترکیه را اغلب تقریباً به عنوان یک کشور متحد و کشوری خصمانه با غرب تلقی می‌کنند. ولی آیا چنین اندیشه ای مطابق با واقعیت است؟

ترک‌ها به طور فعال از مشکلات روسیه استفاده می‌کنند. بدین ترتیب، ترکیه بار دیگر پذیرفتن نفتکش های آمریکایی با گاز مایع برای بلغارستان را آغاز کرده است. اردوغان، “مخالف اصولی هژمونی آمریکا” با کمال میل به آمریکایی ها در تبلیغ تجاری “محصول” آنها کمک می‌دهد.

غیر از این، ترکیه با فراموش کردن اختلافات، تمرینات EFES-2022 را به همراه ایالات متحده در شهر ازمیر ترکیه برگزار کرد. در این تمرینات، ۱۰ هزار نظامی ۳۷ کشور از جمله ترکیه، آمریکا، جمهوری آذربایجان، قرقیزستان و قزاقستان شرکت داشتند. ترکیه قصد دارد سه دولت نامبرده آخر را به سوی ایجاد “ارتش توران” بکشاند. آنکارا همچنین به طور فعال در جهت ترکمنستان کار می کند، ترکمنستان اخیراً به مدار نفوذ ترکیه کشیده می‌شود. با توجه به قرابت تمدنی، قومی و مذهبی ترک‌ها با آذربایجانی‌ها، قرقیزها، قزاق ها و ترکمن‌ها، شکی نیست که آنکارا در مسیر ساخت “توران” به موفقیت های چشمگیری خواهد رسید. در عین حال، همکاری با ترکیه از کشورهای آسیای مرکزی و در درجه اول قزاقستان، با رشد ناسیونالیسم و روسوفوبیا همراه است. مورد دوم بسیار مهم می‌باشد: آمریکایی ها هنگام پیشبرد منافع خود بر آن تکیه می کنند و به نظر می رسد ترک ها نیز اینچنین خواهند کرد. روسوفوبیا به دور شدن کشورهای آسیای مرکزی از روسیه کمک می‌کند.

در عین حال، ایالات متحده و ترکیه نمی‌توانند رقیب یکدیگر باشند: ترکیه هیچ فرصتی برای این کار ندارد. اختلاف نظر‌ات در این کشورها نه در درک اساسی متفاوت از سیاست ضد روسی در آسیای مرکزی، بلکه در نحوه اجرای آن است. به طور کلی، ترکیه عجله دارد و خارج از برنامه آمریکا عمل می کند و کمی نقشه آمریکایی‌ها را برهم می‌زند. این امر واشنگتن را عصبانی می کند، اردوغان می‌خواهد به طور مستقل عمل کند. اما به طور کلی این مهم نیست، وی نه بین غرب و روسیه، بلکه بین دستور کار ژئوپلیتیک خود و برنامه غربی اجرای آن انتخاب می کند.

برای بررسی نگرش واقعی ترکیه نسبت به روسیه، اگر روند الحاق قره باغ کوهستانی و همچنین ارمنستان (غیر از همه چیز، این راهی برای آشتی دادن طرفین در قفقاز است) به روسیه آغاز شود، لازم است بر واکنش آنکارا نظارت کرد. همچنین لازم است قاطعانه به عدم مشارکت جمهوری‌های آسیای مرکزی در رزمایش‌ها با آمریکا و ترکیه دست یافت. شاید کسانی که ترکیه را یک شریک استراتژیک می‌دانند معتقدند که کشورهای آسیای مرکزی می توانند در منطقه هر کاری بخواهند انجام دهند؟!

در این میان باید پذیرفت که هم ترکیه و هم آمریکا در قبال روسیه هدف یکسانی دارند، تنها راه های رسیدن به آن متفاوت است. آمریکا دشمنی با روسیه را یکی از ارکان سیاست خود قرار داده و مستقیماً این را اعلام می کند. برعکس، اردوغان سخت در تلاش است تا این موضوع را تحت عنوان دوستی و همکاری پنهان کند. بنابراین، به طور کلی، “توران بزرگ” با تهاجم غرب مخالف نیست، بلکه به طور ارگانیک آن را تکمیل می کند‌. در جایی که استفاده از زور خطرناک است، “دوستی” ترکیه وارد بازی می شود و بالعکس، جایی که ترک ها به موانع برخورد می کنند، ناتو فوراً فعال می‌شود. همکاری ترکیه و غرب در زمینه ضد روسی نه تنها برای هر دو طرف امیدوار کننده است، بلکه برای دو طرف متقابلاً سودمند می‌باشد.