پیکر بی‌جان محمدرضا شجریان را در میان اشک و اندوه خانواده، نزدیکان و دوستدارانش امروز به خاک سپردند؛ در شهر مشهد و در جوار آرامگاه فردوسی و این شاید پایانی باشد برای زندگی دنیوی یک نام بزرگ؛ اما همان طور که این روزها بارها و بارها تاکید شده است، شجریان را با مرگ میانه ای نیست، بدرقه او با درودها همراه است. این رفتن تعالی است، پرکشیدن است به سوی معشوق تا طنین صدایش جاودان بماند در حافظه تاریخی ایرانی ها. به راستی محمدرضا شجریان مصداقی واقعی است برای عینیت بخشی به این جمله: «تنها صداست که می ماند»!