به گزارش شرح آنلاین به نقل از ایسنا، جشن‌های فراموش‌شده نیز به جشن‌هایی اطلاق می‌شود که بنا به سنت تاریخی برگزار نمی‌شوند “مانند جشن بهاربد” در بهمن ماه، جشن های بسیاری نظیر بهمنگان ، سده و نوسره وجود داشته که در روزهای مختلفی از ماه برگزار می‌شده است و هر کدام دارای فلسفه‌ی خاص خود است.

بنا بر روایات نقل شده در تاریخ، در دومین روز از بهمن ماه، جشن و آیینی به نام بهمنگان برگزار می‌شده که برای قدردانی از وهومن یکی از فرشتگان اهورامزدا بوده است.

به همین مناسبت، یکی از باستان شناسان استان، بیان کرد: هر روزی در ایران باستان، نامی مشخص داشته که بر این اساس، دومین روز هر ماه بهمن یا وهومن نام داشته است.

رویا اقبالی درخشان در گفت‌وگو با ایسنا، ‌گفت: هرگاه روز و ماه با یکدیگر هم‌نام بودند، آن روز، بنا بر اعتقادات آن دوره جشن گرفته می‌شده که جشن بهمنگان نیز به سبب تقارن روز و ماه، برگزار می‌شده است.

وی ادامه داد: بهمن از واژه اوستایی وهومن  (Vohumana)  گرفته شده که با “اندیشه نیک”، “منش نیک” و “خرد سپندینه یا مقدس” در یک معنا قرار گرفته است.

وی در خصوص وهومن، اظهار کرد: وهومن یکی از امشاسپندان یا فرشتگان نزدیک به درگاه اهورامزدا بوده که زرتشت، برای دریافت پیام‌های اهورایی از وی یاری می‌گرفته است.

وی در خصوص وظیفه‌ی این فرشته، افزود: وهومن، پاسبانی چهارپایان سودمند در عالم جسمانی را عهده دار بوده که از این رو زرتشتیان و ایرانیان در این جشن، از کشتار حیوانات سودمند و خوردن گوشت آنان خودداری می‌کردند، برخی زرتشتیان، پرهیز از خوردن و کشتار را در تمام روزهای بهمن ادامه می‌دادند.

اقبالی درخشان در خصوص نمادهای این جشن ایرانی، عنوان کرد: رنگ ویژه جشن بهمنگان، سفید، پرنده‌ی مخصوص آن، خروس و گل آن نیز، یاسمن بوده است که این گیاه را مخصوص فرشته‌ وهومن نیز می‌دانستند.

وی در خصوص اصالت این جشن، تصریح کرد: از این مراسم در نوشته های کهن بزرگان ادب فارسی، نظیر ابوریحان بیرونی، دامغانی، فرخی سیستانی و اسدی طوسی نام برده شده است.

این باستان شناس، ذکر کرد: این جشن طبق نوشته‌هایی که از شعرا و نویسندگان آن دوران برجای مانده، بهمنجه نیز نام دارد.