نود ، (شرح آنلاین) - این روزها استقلال، سه خارجیِ امیدوارکننده دارد. مثلث منشا-ایسما و پاتوسی حالا امید اول و آخر آبی‌ها برای گلزنی و رساندن تیم به رویای صدرنشینی است. مثلثی که هر سه ضلعش را بازیکنانی از قاره‌ی سیاه ساخته‌اند.

استقلال در مقایسه با رقیب سنتی خود پرسپولیس، معمولاً خارجی‌های جذاب‌تر و موفق‌تری را در ترکیب خود داشته. خارجی‌هایی که در میان‌شان، بازیکن کم‌ اثر و حتی بی‌رزومه هم دیده می‌شود اما بسیاری از آن‌ها توانسته‌اند در استقلال موثر باشند و حتی به ویترین بزرگان تاریخ باشگاه راه پیدا کنند. هواداران آبی هنوز بازی چشم‌نواز «فابیو جانواریو» در خط هافبک‌ تیم‌شان را به خاطر دارند، از اینکه «رابسون جانواریو» را خیلی زود از دست دادند و دفاع وسط‌شان را خالی از یک مدافع مطمئن دیدند حسرت می‌خورند و البته دلتنگ بازی‌های محکم «جی‌لوید ساموئل» هم هستند و حالا بعد از همه ی این ها به مثلث پاتوسی منشا ایسما رسیده اند.

این روزها اما استقلال، سه خارجیِ امیدوارکننده دارد. مثلث منشا، ایسما و پاتوسی حالا امید اول و آخر آبی‌ها برای گلزنی و رساندن تیم به رویای صدرنشینی است. مثلثی که هر سه ضلعش را بازیکنانی از قاره‌ی سیاه ساخته‌اند. منشای نیجریه‌ای و ایسمای گینه‌ای- پرتغالی در کنار  پاتوسیِ اهل آفریقای جنوبی، در همین چند بازی که گذشته حسابی از طرفداران استقلال دلبری کرده‌اند. این سه بازیکن جذاب، خاطرات حضور آفریقایی‌ها در ترکیب استقلال را زنده کرده‌اند. خاطراتی که گاهی درخشان و ماندگار بوده، گاهی تلخ و کلافه‌کننده. خاطراتی که برای مرورشان، باید صفحات تاریخ باشگاه استقلال را ورق بزنیم.

 

فقط یک گل

لئوناردو کوئیکه کامرونی در نیم‌فصل دوم فصل ۸۶-۸۵ و پس از ناکامی مهاجمان در تکرار موفقیت‌های فصل گذشته، به ترکیب تیم «مرفاوی» اضافه شد. این مهاجم که در بیست سالگی به استقلال پیوست، فقط یک گل برای این تیم (مقابل برق شیراز) زد و آرام‌آرام به نیمکت ذخیره‌ها چسبید و سال بعد، مرحوم حجازی او را نخواست تا به استیل‌آذین برود و پرونده حضور اولین آفریقایی در استقلال، خیلی زود بسته شود. «کوئیکه» دو سال بعد راهی آلمان شد و در ۶ بازی برای «آینتراخت فرانکفورت» به میدان رفت و البته هیچ گلی به ثمر نرساند. او از سال ۲۰۱۳ در «ریزه‌اسپور» ترکیه بازی می‌کند و  فصل گذشته ۹۵۹ دقیقه برای این تیم به میدان رفت و ۷ گل به ثمر رساند. آماری که نشان می‌دهد شاید صبر، می‌توانست از او در استقلال، مهاجم موثرتری بسازد.

 

دومین کامرونی

ژاک الونگ الونگ دومین آفریقایی و دومین کامرونیِ تاریخ استقلال، بازیکنی نام‌آشنا برای ایرانی‌هاست. بازیکنی که ورودش به فوتبال ایران با پرسپولیس بوده و سابقه بازی در سپاهان اصفهان و پیکان را هم در کارنامه داشت، در نیم‌فصل دوم ۹۱-۹۰ به استقلال پیوست تا جای خالی « آندرانیک تیموریان» که چند هفته‌ای را به دلیل مصدومیت از دست داده بود، در این تیم پر کند. «الونگ الونگ» یکی از ستاره‌های دربی «جام ولایت» در پاییز سال ۱۳۹۰ بود که با تساوی ۲-۲ استقلال و پرسپولیس همراه شد. او برای استقلالِ مظلومی در لیگ تنها ۵ بازی انجام داد و گلی هم به ثمر نرساند. الونگ الونگ که سابقه یک بازی ملی در سال ۲۰۰۶ برای تیم ملی کامرون را هم داشت، در پایان همان فصل همراه با مظلومی از استقلال رفت و جایی در میان بزرگان استقلال، پیدا نکرد. او پس از استقلال راهی عراق شد و فوتبالش را در تیم نفت میسان این کشور ادامه داد.

 

مهاجمی که از شمال آمد

امیر قلعه‌نویی پس از قهرمانی با استقلال در لیگ دوازدهم، فصل سختی را تجربه می‌کرد. لیگ سیزدهم برای استقلال خوش‌یمن نبود و در نهایت با جایگاه پنجمی برای آبی‌ها به پایان رسید. قلعه‌نویی در نیم‌فصلِ دوم آن لیگ، برای تقویت خط حمله‌اش دو مهاجم به خدمت گرفت که یکی از آن‌ها «بوبکر کبه» بورکینافاسویی بود. مهاجم آفریقایی با فوتبال ایران ناآشنا نبود و پیش از استقلال، سابقه بازی و درخشش در داماش گیلان را داشت. «کبه» که با سابقه‌ی بازی در لیگ فرانسه به استقلال می‌آمد، مثل بیشتر بازیکنانِ آن سالِ استقلال، اسیر سردرگمی تاکتیکی و حواشی مدیریتی این تیم شد. او البته در هفت بازی لیگ برتر برای آبی‌ها به میدان رفت و سه گل به ثمر رساند، در سه بازی لیگ قهرمانان هم دو گل زد اما مشکلات مالی، خیلی زود او را از جمع آبی‌ها جدا کرد.

دوران حضور «کبه» در استقلال آن‌قدر طولانی نشد و بازی‌هایی که او در آن‌ها درخشید، آنقدر ماندگار نبودند که حسرت رفتنش، بر دل هواداران آبی بماند. اما آماری که او در همین چند بازی از خودش ارائه داد، نوید ظهور یک مهاجم جذاب و جنگنده در ترکیب استقلال را می‌داد که البته چنین  نشد. کبه از استقلال به سودان رفت و فوتبالش را در این کشور ادامه داد.

 

مصدومیت بد موقع 

عادل شیحی هافبک دورگه‌ی اروپایی-آفریقایی برای پر کردن جای یک خارجی دیگر یعنی «جاسم کرار» عراقی در نیم‌فصل دوم ۹۵-۹۴ راهی تهران شد و تنها در ۶ بازی توانست در ترکیب استقلال به میدان برود.  او که سابقه بازی برای تیم ملی مراکش را هم در کارنامه داشت، خیلی زود مصدوم شد و نتوانست در ترکیب اصلی تیم مظلومی جایی برای خود پیدا کند. او با ثبت همان ۶ بازی در پایان فصل از استقلال رفت و شکایتش از این تیم بر سر مسائل مالی، یک پرونده به پرونده‌های استقلال در فیفا اضافه کرد. شیحی پس از استقلال به اف‌اس‌وی فرانکفورت آلمان پیوست و فوتبالش را در زادگاه خود ادامه داد.

 

گلزن‌ترین خارجی

مامه‌بابا تیام سنگالی رویایی‌ترین مهاجم خارجی تاریخ استقلال و شاید تمام لیگ برتر، مثل یک ستاره‌ی دنباله‌دار، درخششی حیرت‌انگیز اما زودگذر در استقلال داشت و در خاطر هواداران این تیم، جاودانه شد. تیام که سکونشینِ یوونتوس بود، در استقلال ۱۳ بار به میدان رفت و ۱۲ گل به ثمر رساند. گل‌هایی خاطره‌انگیز که هت‌تریک در مقابل ذوب‌آهن در بازی برگشت مرحله‌ی یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا و به ثمر رساندن گل قهرمانی جام حذفی در برابر «خونه به خونه بابل»، ماندگارترین آن‌ها بود. آمار حیرت‌انگیز او، در کنار نظم تاکتیکیِ تیم در نیم‌فصل دوم، یکی از مهم‌ترین عوامل بازگشت استقلال در فصل گذشته و صعودش به جمع بزرگان لیگ برتر بود. ۱۳ بازی برای ستاره‌ی سنگالی کافی بود تا نامش را به عنوان گلزن‌ترین خارجیِ تاریخ استقلال، به فهرست بزرگان باشگاه سنجاق کند. «تیام» در حالی که همه منتظر تمدید قراردادش در پایان فصل با استقلال بودند، راهی امارات شد و فوتبالش را در تیم «عجمان» ادامه می‌دهد.

 

مهاجم ناامید کننده

الحاجی گرو هم در ظاهر و هم در قاره، شبیه «تیام» بود و برخی از کارشناسان معتقدند جذب او، واکنش سریع استقلال به رفتن ستاره‌ی سنگالی بوده. «گرو» نیجریه‌ای با رویای جانشینی «تیام» به استقلال آمد و در نیم‌فصل اول سال ۹۸-۹۷ توانست ۱۰ بار برای تیمش به میدان برود. اما نه «شفر» و نه هواداران، از آمار او در خط آتش استقلال (یک گل زده در ۱۰ بازی) راضی نبودند و او خیلی زود چمدان‌هایش را بست. «گرو» پس از فسخ توافقی قرارداد با استقلال، راهی تیم سابقش «اوسترشوندس» در سوئد شد و فوتبالش را در تیم سابقش ادامه خواهد داد.

 

مثلث آفریقایی

اگرچه سهم برزیلی‌ها از حضور خارجی‌ها در استقلال با ۱۳ بازیکن از مجموع ۴۱ بازیکن (بیش از ۳۰ درصد) از هر ملیت دیگری بیشتر است، اما امید آینده‌ی آبی‌ها را باید در ساق‌های سه آفریقایی جستجو کرد. «منشا» که با سابقه موفق در پیکان و درخشش‌های مقطعی در پرسپولیس به استقلال آمده، شناخته‌شده‌ترین ضلع این مثلث تا پیش از آغاز نیم‌فصل دوم بود. اما این روزها همه از بازی‌های چشم‌نواز «پاتوسی» و عملکرد موثر «ایسما» حرف می‌زنند. مثلث آفریقایی استقلال، حالا جدی‌ترین نقطه‌ی اتکای این تیم برای گلزنی و حمله به صدرنشینی رقیب سنتی است. شفر امید زیادی دارد که با درخشش این ۳ بازیکن آفریقایی، در پایان فصل بتواند دومین جام خود همراه با استقلال را در فوتبال ایران بدست آورد.

 

ر ع ۷۷/