شرح آنلاین – محمدحسین درابلو تحصیل کرده رشته موسیقی و عضو هیئت مدیره موسسه فرهنگی هنری ندای طنین از مشکلات صنعت موسیقی سخن گفت؛ از هنرستان هایی که خروجی ای برای موسیقی ایران ندارند تا افرادی که ادعای موزیسین بودن دارند.

سرزمینی بی مرز که روح آدمی در آن غوطه ور می شود؛ موسیقی . آنچه از دل بر می آید و بر دل می نشیند. اما انگار این روزها حال موسیقی آذربایجان شرقی، به عنوان زادگاه اصیل ترین مکاتب موسیقی ایران زمین زیاد خوب نیست. این را می توان از سخنان محمدحسین درابلو، رئیس هیئت مدیره موسسه فرهنگی – هنری ندای طنین، به عنوان یکی از فعال ترین موسسات استان در زمینه موسیقی، فهمید.

او که بیشتر با اجراهای صحنه ای خوانندگان و گروه های مطرحی چون پازل بند، ایوان بند و حمید هیراد شناخته شده است، اکنون و به بهانه اولین سالگرد تاسیس موسسه ندای طنین، به سوالات خبرنگار شرح آنلاین در خصوص آخرین وضع موسیقی در استان پاسخ می دهد.

 

*موسسه از چه زمانی شروع به فعالیت کرده و چیزی که آن را از سایر فعالان این عرصه در استان متمایز کرده چیست؟

 

موسسه فرهنگی و هنری ندای طنین در مرداد ماه سال ۱۳۹۷ شروع به فعالیت کرده و در اسفند ماه همان سال نیز موفق به دریافت مجوز اجرای صحنه ای شده است. تفاوت اصلی ما با دیگران، تلاش ما برای کشف و پرورش استعدادهای جدید و صداهای نو است؛ به گونه ای که در دو ماه آینده شاهد ورود صداهای جدید به عرصه موسیقی کشور خواهیم بود.

 

*کشف استعداد های جدید؛ افرادی که علاقه مند به خوانندگی هستند چطور می توانند در این راه قدم بردارند؟

 

از همین جا اعلام می کنم هر کسی که احساس می کند حرفی برای گفتن در عرصه موسیقی دارد ولی به دلیل مشکلات مالی نمی تواند در عرصه موسیقی فعالیت کند، می تواند با مراجعه به موسسه ما از حمایت های آن برخوردار شود، به طور مثال عده ای از خوانندگان استان، به چندین موسسه فرهنگی و هنری مراجعه کرده بودند، که به علت درخواست مبالغ میلیونی موفق به ضبط اثر خود نشده بودند، ولی موسسه ندای طنین این جوانان را در رسیدن به هدفشان یاری کرده است.

اما از شرایط پذیرش علاقمندان به موسیقی دانستن اصول صداسازی، آشنایی با حداقل دو ساز موسیقی و توانایی در سرودن ترانه است. کسانی که این قابلیت را دارند می توانند به دفتر این موسسه در مجتمع ایپک واقع در چهارراه شهید بهشتی تبریز مراجعه کنند.

 

*در خصوص فعالیت های موسسه بیشتر توضیح دهید.

 

ندای طنین فعالیت های مدیریت و برگزاری کنسرت هایی همچون پازل بند، ایوان بند و … را در کارنامه خود دارد، با یاری خدا اجرای گروه دف نوازان حیران در چهارم مرداد ماه یعنی دیروز جمعه انجام شد و اولین اجرای صحنه ای موسیقی جاز در ۲۵ ام مرداد ماه و کنسرت های خوانندگان برتر کشور از جمله حمید هیراد و فرزاد فرزین در اولویت های بعدی اجراهای صحنه ای مان قرار دارد.

*آیا برای ورود به بازار یابی موسیقی نیز اقدامی صورت داده اید؟

 

ما با موسسات فرهنگی هنری پایتخت نیز قرارداد دارد، که قرار است صداهای جوان از طریق این موسسات وارد بازار موسیقی شوند.

 

*موسیقی راک تازگی ها طرفداران زیادی را، به خصوص در بین جوانان کسب کرده است، آیا فعالیتی هم در این زمینه دارید؟

 

بله، ما توانستیم پس از یک و نیم سال کش و قوس مجوز آلبوم گروه کولگه ( سایه ) به سرپرستی فرهاد امیری، با نام «دویغولار» را کسب کنیم.

 

جای خالی مردم در کنسرت های بومی / پلی بک ممنوع!

 

* استقبال مردم از کنسرت های بومی در چه حد است؟

 

این یکی از اصلی ترین مشکلات کنسرت های بومی است؛ جریان های پایتختی که پولهای تبریز را فدای یک سانس کنسرت خوانندگان تهرانی می کنند، و این در حالی است که اسطوره های موسیقی که سابقه آهنگ سازی برای صداهایی به ماندگاری تاریخ را دارند، نهایتا می تواند ۲۰۰ بلیت بفروشند و این یعنی ننگی بر موسیقی. البته باید اشاره کرد که تعداد زیادی از کنسرت های پایتختی ها به دلیل پلی بک بودن مورد انتقاد جامعه هنری قرار می گیرد، ولی خوشبختانه با سخت گیری های موسسه فرهنگی هنری ندای طنین و دیگر موسسات همکار پلی بک هیچ جایی در اجراهای صحنه ای ما ندارد.

 

شأن موسیقی را باید شناخت، کنسرت تالار عروسی نیست

 

*وضعیت اسفناک پوشش برخی افراد در کنسرت ها دیگر زبان زد خاص و عام شده است، شما در این باره چه نظری دارید؟

 

ببینید، چیزی که برای برخی ها لازم به یادآوری است، اینکه ما در داخل یک سری چهارچوب های اخلاقی و اعتقادی کشورمان ایران زندگی می کنیم، و هنجارشکنی بیش از هر چیزی سنگ جلوی راه برگزاری اجرا های صحنه ای می اندازد، و این به نوعی خودزنی و ضربه به موسیقی از داخل مردم است . بنابراین خواهش می کنیم داخل سالن رعایت کنید، چرا که ما برای هر پوشش تعهدی جداگانه امضا می کنیم؛ از شلوار لی گرفته تا مانتوی جلوباز.

متاسفانه برخی با شأن برگزاری کنسرت آشنا نیستند. در اکثر کشورهای جهان حاضرین در کنسرت ها با لباس رسمی و بسیار متشخصانه بر روی صندلی های خود نشسته و از آن لذت می برند اما متاسفانه در کشور ما برخی به ویژه برخی خانم ها کنسرت را با تالار عروسی اشتباه گرفته اند و گاه با چنان پوشش نامناسبی در اجراها حضور می یابند که ما شخصا در مقابل آنها می ایستیم و مانع از ورودشان به سالن می شویم. امیدواریم مخاطبان شأن و جایگاه موسیقی را درک و متناسب با آن رفتار کنند.

 

*به طور کلی درآمد حاصل از اجراهای صحنه ای در چه حد است؟

 

از ابتدای سال جاری حدود ۲۲ سانس اجرای صحنه ای در تبریز انجام شده است که بیش از نیمی از این ۲۲ سانس را موسسه ما اجرا کرده، اما می توانم این را به جرات بگویم که حتی ریالی از این اجرا ها سود نکرده ایم و گاه برای حفظ جنبه فرهنگی کار، بلیت رایگان می فروشیم .

جوانانی که برای برگزاری کنسرت بومی آگهی داده اند و بلیت هدیه برای پدر و مادرشان هدیه می دهند مجبورند برای این بلیت های هدیه هم مالیات بدهند. کنسرت های بومی که بیش از ۱۰۰ نفر مخاطب ندارند و نصف آنها دعوتی هستند باید مورد حمایت دولت باشند.

البته این تنها مشکل صنعت موسیقی نیست، مشکلاتی که در پخش وجود دارد و همچنین هنرستان هایی که هیچ خروجی ای ندارند هم از آفت هایی هستند که نیاز به رسیدگی توسط مسئولان فرهنگی دارند.

متاسفانه در طی سال های اخیر هنرستان های موسیقی خروجی ای برای صنعت موسیقی استان و کشور نداشته است. از سوی دیگر در این عرصه با یک عده انسان پر مدعا روبرو هستیم که در شناخت الفبای موسیقی مشکل دارند و در خط مقدم این هنر عرض اندام می کنند اما شخصی مانند استاد کریم زاده به عنوان یک آهنگساز و فرد شاخص در موسیقی این کشور که استادان تهران در مقابلش زانوی ادب بر زمین می زنند مهجور باقیمانده اند. باید تلاش کنیم تا مکتب موسیقی تبریز را به جایگاه واقعی اش برسانیم و این نیازمند تربیت شاگردان و حمایت موسساتی مثل ما از آنهاست.