پرواز انقلاب مردی را در آغوش خود داشت که با یک عبا و قبا و نعلین طلبگی همه هیبت دنیا را به اراده اش درهم شکست تا نفس اسلام بار دیگر در سینه ایرانی ها گرم شود و حُرم سینه سوزش پاسخی باشد به استجابت دعای مادران سینه سوخته ای که یا داغ فراغ مردی را در خانه داشتند یا حسرت عزت.

۱۲ بهمن سرآغاز حرکتی بود برای شکوفایی گل امید ملتی که تشنه حیات در سایه کلمه طیبه بود و از صدر اسلام تا فجر اسلام با همین آرزو خون فرزندانش را به قربانگاه عاشقی هدیه داد بلکه افراشته شدن پرچم حسین در میان معرکه به دست علمدار تشنه ولایت را ببینند.

برخی که ادعای همراهی با انقلاب او را داشتند پشت عناوین دهن پرکن هاریه ای از فرنگ پنهان شده بود اما او تنها و تنها اسلام را می دید و برای اسلام می کوشید. از اسلام الگو می گرفت و برای اسلام فدا می شد.

در این روز مردی پا به خاک کشور نهاد که تصویر پادشاهان و فتح الفتوح هایشان برایش در برابر اسلام ارزشی نداشت و کاخ هایشان در برابر کوخ های مستضعفین به سکه ای سیاه نمی ارزید. جوانانش توان به فعل رساندن هر آنچه غیر ممکن می نمود را داشتند و عاشقانش فوج فوج در رکاب لشکر صاحب الزمان برای رهایی قدس آمادگی کامل داشت و می رود تا با منطق اسلام و عقلانیت لرزه بر کاخ ارباب زر و زور و تزویر در آن ینگه دنیا بیندازد. خمینی ما نشان داد که بی بی سی این خاله زنگ انگلیسی هرگز نمی تواند دلسوز ملتی باشد که ۳۰۰ سال برای استعمار ملتش و به انحطاط کشیدن دینش از هیچ پستی ای فروگذار نکرده و آمریکایی های گاو چران که جز با تیر شش لول و طناب مهار و اسب غرور با چیزی آشنا نیستند نمی توانند برای ما در خانه مان تعیین تکلیف بکنند.

در منطق اسلامی امام ما تخطئه اسلام و تحقیر آن توسط صهیونیسم نباید بی جواب بماند و محور مقاومت فارغ از مذهب باید در خدمت شجره طیبه اسلام باشد.

آری امام آمد تا همه آن چه غیر خدا بود برود.