روابط ترکیه و اسرائیل وارد خطرناک‌ترین مرحله خود در دهه‌های اخیر شده و هر دو طرف اکنون آشکارا از احتمال رویارویی نظامی صحبت می‌کنند. آنچه با تنش‌های دیپلماتیک بر سر غزه آغاز شد، اکنون به یک رقابت استراتژیک گسترده تبدیل شده است.

فشارهای سیاسی جمهوری آذربایجان بر ارمنستان بعد از جنگ دوم قره باغ برای ایجاد گذرگاهی با نام «زنگزور» آن چنان شدت گرفته که دولت های مختلف را به واکنش در برابر ایجاد و شیوه مدیریت آن واداشته است، واکنش هایی که هر یک نشان از نگرانی هایی عمیق درباره آینده ژئوپلتیک قفقاز جنوبی دارد. البته نویدهایی برای شراکت در سود حاصل از این فرصت را نیز در بر می گیرد. 

آغاز جنگ 12 روزه بین جمهوری اسلامی ایران و رژیم صهیونیستی در 23 خرداد ماه 1404 نقطه عطف توجهات سیاسی و رسانه ای جهان بود. دیپلمات های ایرانی چندین هفته بود که در مذاکره غیرمستقیم با دولت ایالات متحده آمریکا بودند و دولت عمان می کوشید تا نقشی سازنده در این بین ایفا کند، اما همان گونه که رهبر معظم انقلاب نیز پیشتر تاکیده فرموده بودند: «این مذاکرات یک فریب بود».

پنج سال از اعلام طرح «صلح ابراهیم» توسط ایالات متحده و رژیم صهیونیستی گذشته است؛ طرحی که با هدف عادی‌سازی روابط اسرائیل با برخی کشورهای عربی و ایجاد ائتلافی علیه ایران و محور مقاومت شکل گرفت. هدف اصلی آن، شکستن قبح رابطه با اسرائیل در منطقه بود.

پ.ک.ک در سال ۱۹۷۲ توسط سازمان آپوچی قطبیان، که یک سازمان مارکسیستی قوی بود، تأسیس شد. اعضای آن در تلاش برای مقابله با سرمایه‌داری و مبارزه ملی برای احقاق حقوق ملت‌های ستمدیده بودند. این سازمان سیاسی مسلح در تفکر خود مشکل داشت. ‎

از سال ۲۰۱۴ تا کنون که رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه است، شاهد تغییرات زیادی در این کشور بوده‌ایم. با توجه به تحولات اخیر، می‌توان به دیکتاتوری کامل او اشاره کرد. بازداشت اکرم امام‌اوغلو، رقیب جدی اردوغان، خشم مردم ترکیه را چندین برابر کرده و منجر به اعتراضات گسترده‌ای در استانبول، ازمیر و سایر شهرها شده است.

تشدید تنش‌های تجاری میان ایالات متحده و شرکای اصلی آن، از جمله چین و اتحادیه اروپا، نه تنها بازتابی از اختلافات اقتصادی، بلکه نشانه‌ای از رقابت استراتژیک برای تعیین قواعد بازی جهانی است.

سید احمد کاظمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: راهکار تحقق این رسالت تاریخی برای صیانت از حقوق زبان آذری، اراده و عزم ملی همه ایران دوستان از جمله آذری‌های شریف، برای تبیین و جهاد علمی و همچنین مطالبه از نهاد های ذیربط برای کوتاه کردن دست اشخاص و محافلی هست که در پوشش دفاع از هویت و زبان آذربایجانی، در روز روشن، برای پیمانکاران نظم آنگلوساکسونی مزدوری می‌کنند.

جمهوری آذربایجان به همراه متحد نزدیک خود ترکیه در تلاش است تا روابط جدیدی را با رهبران جدید سوریه تعریف کند. ولی کالجی می نویسد: پیامد مهم و بلندمدت این تحول، همسویی بیشتر سوریه، ترکیه و جمهوری آذربایجان در قفقاز جنوبی خواهد بود.

ترکیه نشان داده است که قصد دارد نقش تعیین کننده ای در شکل دادن به آینده سوریه ایفا کند و می خواهد از مزایای بازسازی این کشور بهره مند شود. در همین حال، ایران که مجموع هزینه‌های اقتصادی آن در سوریه حدود 20 تا 30 میلیارد دلار است، دیگر نمی‌تواند انتظار دسترسی به سوریه را داشته باشد.