آقای رئیس جمهور در این جلسه و در انتقاد از انتقادات امام جمعه بندرعباس حرف هایی زد که نمی دانم اسمش را چه می توان گذاشت.

این فرمایشات تنها در دو جهت قابل بررسی است، به گونه ای که یا آقای روحانی هم به طیف رئیس جمهور سابق پیوسته اند و همانگونه که آقای احمدی نژاد در گرانی گوجه فرمود بیایید از محله ما بخرید ، برای ایشان هم این ارقام و گوشت ۱۲۰ هزار تومانی و مرغ ۱۵ هزارتومانی ارزان محسوب می شود یا اینکه کلا از قیمت ها خبر ندارد.

لازم است به اطلاع رئیس جمهور برسانیم که آقای روحانی آن ارزانی که شما در موردش صحبت می کنید برای مردم ایران نیست ، مردم ایران کمرشان زیر این گرانی ها خم شده است.

جناب روحانی طبق آمار رسمی بانک مرکزی ایران در سال ۱۳۹۶ درآمد ماهانه هر خانوار ایرانی ۳ میلیون و ۶۶۰ هزار تومان محاسبه شده است و میانگین خانوار ایرانی را ۳/۲۸ نفر اعلام کرده است ، هرچند این آمار نیز خود جای بحث دارد ولی با همین آمار هم حرف های بسیاری می توان گفت.

حال ما افزایش ۲۰ درصدی حقوق کارمندان در سال ۱۳۹۷ را در درآمد کل جامعه نیز تسری می دهیم. با این محاسبه به مبلغ ۴ میلیون و ۳۹۲ هزار تومان می رسیم و با همان میانگین جمعیتی سال ۱۳۹۶ که ۳/۲۸ نفر بود با شما سخن می گوییم.

با ارقامی که بیان شد برای هر نفر در آمد حدود یک میلیون و ۳۴۰ هزار تومانی به دست می آید و با نرخ دلار امروز ۲۹ بهمن ماه که تابلو صرافی ها ۱۲۹۰۰ تومان را نشان می دهد هر ایرانی در ماه ۱۰۳ دلار درآمد دارد.

شما درست می فرمایید ارزانی موجب انتقال کالا های اساسی به آن سوی مرزها ست ولی این ارزانی برای همان مردم آن سوی مرزهاست.

در کشور ترکیه که شما قیمت بنزین آن را با پول ایران ۱۰ هزارتومان عنوان می کنید در مشاغل تخصصی در کمترین سطح ( مربوط به مشاغلی مانند دستیار پزشک ) ماهانه ۷۵۰۰ دلار است و در کمترین حالت درآمدی که هیچ تخصصی لازم نیست ( مانند پرستار کودک ) حدود ۱۰۰ لیر در روز یعنی حدود ۲۰ دلار در روز درآمد است که ماهانه به مبلغ ۶۰۰ دلار می رسد.

در کشور عراق که قیمت گوشت را مثال می زنید متوسط در آمد هر کارگر ماهر حدود ۳۶ هزار دینار عراق معادل ۳ میلیون و ۹۶۰ هزار تومان است و با نرخ دلار در عراق هر کارگر ماهر روزانه حدود ۳۰ دلار و هر کارگر غیر ماهر روزانه حدود ۱۵ دلار دستمزد می گیرد.

در کشور جمهوری آذربایجان در آمد میانگین هر فرد در ماه ۳۰۰ منات معادل ۶۲۴ دلار است و معادل تومانی آن نیز با نرخ ۷۵۸۸ تومان امروز باز هم بیش از دو برابر در آمد هر ایرانی است.

حال باید عرض دیگری در خصوص این و ارقام در داخل کشورمان داشته باشیم ، میانگین درآمدی محاسبه شده توسط بانک مرکزی به صورت کل در آمد در جامعه محاسبه شده است، یعنی حقوق های چند ده میلیونی و درآمد های آنچنانی که مربوط به تنها چند درصد اندک از جامعه است در این آمار تاثیر گذاشته که اکنون این آمار را مشاهده می کنیم و برای هر فرد درآمد یک میلیون و ۳۴۰ هزار تومانی را در نظر می گیریم.

چندماه پیش احسان علیخانی در برنامه ماه عسل ( ماه مبارک رمضان ) خانواده ای را دعوت نمود که دل هر انسانی از شنیدن حرف هایشان به رنج می آمد ، پدر خانواده سرپرست یک خانوار ۵ نفره بود و با جمع آوری کارتن و ضایعات روزانه نهایتا ۲۰ هزارتومان درآمد داشت ، که ماهانه اگر هر روز کار کند و هر روز همان ۲۰ هزار تومان را کسب کند ماهانه ۶۰۰ هزار تومان جمع درآمد وی می شود و اگر این عدد را بر ۵ نفر خانوار وی تقسیم کنیم ماهانه هر یک درآمد ۱۲۰ هزارتومانی به دست می آورند.

آقای رئیس جمهور نان در این کشور چند است ؟ می دانید هر قرص نان لواش چند شده است ؟ می دانید هر قرص نان بربری ۱۵۰۰ تومان است ؟ می دانید هر قرص نان سنگک ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ تومان شده است ؟

آقای روحانی می دانید وقتی شما از گران کردن بنزین و گازوئیل حرف می زنید چه فشاری بر مردم وارد  می شود؟ می دانید چرا؟

چون امروزه خیلی از مردم نان شب شان را با مسافرکشی تامین می کنند ، بنزین ۱۰۰۰ تومانی کمرشان را خم کرده است ، مردم زیر بار هزینه های سنگین روغن موتور و لاستیک و لوازم یدکی کمرشان خم که چه عرض کنم ، شکسته است .

آقای رئیس جمهور چرا به جای اینکه به فکر گران کردن باشید به فکر تامین معیشت مردم نیستید؟ جناب روحانی مردم در سال ۹۶ به شما اعتمادی دوباره کردند، گفتید هرچه بیشتر رای داشته باشد بهتر می توانید مشکلات مردم را رفع کنید ، ولی دریغ از یک روز خوش ، برجام هم که نافرجام شد، شاید بهتر است بگوییم برای مردم نافرجام شد.

آمارهای بانک جهانی می دانید چه چیز را نشان می دهد؟

میانگین درآمد ماهانه هر ایرانی حدود ۵ هزار و ۲۷ دلار است که این مبلغ با توجه به درآمد کشور و میانگین جمعیت کشور محاسبه شده و ایران با توجه به تحریم ها و غیره در رتبه ۱۰ خاورمیانه قرار دارد.

قبول داریم که بخشی از درآمدها باید برای ساخت ، تجهیز و نگهداری زیرساخت ها هزینه شود ، قبول داریم بخشی از این هزینه ها نیز باید برای موارد تعریف شده قانونی همچون صندوق توسعه ارزی کشور وارد شود ولی آیا سهم هر ایرانی به صورت عادلانه تقسیم می شود ؟ آیا مردم لایق زندگی بهتر و معیشت مناسب تری نیستند؟

رئیس جمهور عزیز کمی از دنیای آمار و ارقام اطراف خود دور شوید ، شیشه های ماشین خود را پایین بدهید ، نگران نباشید ، کسی شما را ترور نمی کند ، مردم دردمند آنهایی هستند که به شما رای داده اند، لباس شخصی بپوشید و به چند سوپرمارکت سربزنید ، می بینید مردم با چه مشقتی زندگی می کنند ، می بینید پدر یا مادری به خاطر اینکه پول کم دارد بخاطر برداشتن یک بیسکویت بر سر بچه اش چگونه داد میزند.

سوار تاکسی شوید، می بینید جوانی با مدرک فوق لیسانس از یک دانشگاه معتبر برای اینکه شرمنده خانواده اش نباشد تا پاسی از شب مسافرکشی می کند و اگر از او بپرسید که صرف می کند ، لبخندی خواهد زد و خواهد گفت هرچه در می آورد باید خرج بنزین و تعمیرات ماشین و غیره کند و اگر چیزی تهش ماند خرج خانه می کند. به شما خواهد گفت اگر یک روز کار نکند باید تاوان مخارجش را یک ماه پس دهد.

آری این است زندگی مردم، رئیس جمهور محترم خواهش می کنیم کمی در میان مردم باشید ، با حرف های مشاورین و اطرافیان اینگونه که مشخص است شما گمراه تر می شوید.

آقای رئیس جمهور محترم برای مطالبات کارگرانی که چند ماه است حقوقی نگرفته اند و هرشب شرمنده تر به خانه بر می گردند و شب عید را نیز در پش رو دارند چه کرده اید ؟ چه برنامه ای برای پاک کردن عرق شرمندگی این زحمتکشان مقابل چشمان خانواده شان دارید ؟ آیا شرمندگی کارگران پیش خانواده شان موجب شرمساری نیست ؟

جناب روحانی راستی هیچ می دانید آمار طلاق هر سال به طور شگفت آوری در حال افزایش است ؟ می دانید در سال ۱۳۹۶ بیش از ۱۷۵ هزار طلاق در ایران به ثبت رسیده است یعنی چه تعداد خانواده از هم پاشیده و چه تعداد کودک از داشتن پدر و مادر بالای سرشان محروم شده و چه آسیب هایی انتظارشان را می کشد ؟ آیا می دانید علت اساسی طلاق در خانواده ها تورم و بیکاری و ناهنجاری های ناشی از آن است ؟ رئیس جمهور محترم برای این مشکلات چه کرده اید ؟ در راستای شعار های تبلیغاتی انتخاباتی خود در سالهای ۱۳۹۲ و ۱۳۹۶ چه گام هایی برداشته اید ؟

و در نهایت سخن باید کوتاه کرد، جناب حجت الاسلام روحانی گرانی را بیش از این که هست برگردن مردم نیندازید ، نگذارید پدری از فرط غصه لباس شب عید و میوه و شیرینی و هزینه های مختلف بیش از این هر شب دیرتر از شب های گذشته به خانه بازگردد تا چشمان عزیزانش به دستان خالی اش نیافتد.

کمی هم به فکر مردم باشد.