فراهم کردن توسعه و پیشرفت اقتصادی و اجتماعی مناطق مختلف کشور یکی از اساسی ترین محورهای کاری مجموعه های دولتی است اما گاه توجه یک جانبه به این امر موجب غفلت از سایر بخش ها و اثرات مخرب بعدی در آینده آن مناطق می شود مشکلی که به نظر می رسد شهرستان چایپاره این روزها با ان دست و پنجه نرم می کند.

به گزارش خبرنگار شرح آنلاین از چایپاره، شهرستان چایپاره(چایپارا) یکی از  شهرستان های شمالی استان آذربایجان غربی است و با مساحتی حدود ۹۴۰ کیلومتر مربع در شمال  شهرستان خوی  واقع شده است. شهرستان چایپاره (چایپارا) از سمت شمال و شمال غربی با شهرستان های پلدشت و شوط و از سمت غرب با شهرستان چالدران هم مرز است.

با توجه به موقعیت جغرافیایی این شهرستان و وجود رودخانه آغ چای و بهره برداری از سد عظیم آن برای زیر ساخت های موجود کشاورزی حاضر در منطقه همچنین وجود معادن سنگ های معدنی زینتی که بخش اعظمی از مراتع به ویژه در مرکز شهرستان و اطراف شهر قره ضیاء الدین را پوشش می دهد فرصت های اقتصادی تولیدی و تبدیلی زیادی را برای ایجاد اشتغال جوانان و بهبود آینده شهرستان شاهدیم.

اما با این وجود متاسفانه در بخش معدن و بهره برداری از فرصت های معدنی این شهرستان به ویژه اطراف شهر قره ضیاء الدین که پهنه وسیعی از مراتع و منابع طبیعی آن را در بر می گیرد چهره ناخوشایندی را برای محیط زیست و طبیعت چایپاره شاهدیم. ماشین آلات معدنی هر روز بیشتر از دیروز پنجه بر چهره مراتع و زیبایی های اطراف این شهر می کشند و بی محابا به تخریب محیط زیست و مراتع اقدام می کنند.

هر چند بهره برداری از این معادن با مجوزهای رسمی از سازمان صنعت معدن و تجارت استان آذربایجان غربی صورت می گیرد اما اصل میراث بودن معادن و ذخایر زیر زمینی برای آیندگان به شکلی دردناک نادیده گرفته شده و وجود چند ده معدن فعال که روزانه در حال دریدن چهره کوه های قره ضیاء الدین در منطقه تاریخی “چورس” و دهکده توریستی “چیر” هستند موجب شده است تا یک سوال مهم و اساسی در ذهن شکل بگیرد. آیا این همه معدن در یک نقطه از شهرستان و به شکل غیر مدیریت شده با اجازه مسئولان و دستگاه های متولی حفاظت از محیط زیست و مراتع مستعد شهرستان و استان در حال فعالیت هستند و اگر بله چرا به این شکل اسفناک؟!

آیا در ارایه مجوزهای لازم برای بهره برداری از معادن منطقه ظرفیت برداشت ها به صورت علمی و آینده نگرانه در نظر گرفته شده است؟ آیا می توان این غارت مناببع زیر زمینی را با واژه ایجاد اشتغال و توسعه توجیه کرد؟

این همه در حالی صورت می گیرد که جای صنایع تبدیلی بخش معدن در منطقه به شدت محسوس است و با خام فروشی معادن منطقه ثروت اصلی به جیب کارخانه های سنگ تراشی اصفهان و دیگر استان های فعال در این بخش کشور می رود.

همچنین نیاز بخش آسیب پذیر دامدار منطقه به مراتع برای ادامه فعالیت کاری خود و حفظ امنیت غذایی آذربایجان غربی و استان های همجوار و رفع نیاز کشور از واردات گوشت قرمز امری است که نباید نادیده گرفته شود.

از دیگر سو تاثیرات نامطلوب زیست محیطی استخراج معادن بر کشاورزی منطقه موجب از بین رفتن اراضی کشاورزی و کاهش تولید محصولات کشاورزی نیز می شود. البته باید مهاجرت نمونه های بومی حیات وحش به نقاط دیگر و خالی شدن منطقه از زیبایی های حیات وحش را نیز به تاثیرات نامطلوب این همه خاک به توبره کشیدن معدنکاران افزود.

طبیعت قره ضیاء الدین و چایپاره نیازمند یاری مسئولان شهرستانی است.