تشکیل نشستی با حضور مارشال عبدالرشید دوستُم و مخالفین طالبان در آنکارا، اقدام سیاسی مهمی است که نشان می‌دهد ترکیه برای رسیدن به توافق با طالبان، امید چندانی ندارد.

دولت اردوغان در این چند سال، توانایی ایجاد درآمدها و منابع جدید مالی و ارزی نداشته و اعتبارات مگاپروژه‌ها و اهداف بزرگ را با استقراض از بانک‌ها و موسسات خارجی، تامین کرده و به شدت بدهکار شده است.

تحلیلگر ارشد اندیشکده آمریکایی «نیولاینز» با اشاره به اینکه اولویت کنونی واشنگتن کشورهای غرب‌ آسیا نیست، پیش‌بینی کرد که آمریکا برای حفظ ترکیه در جبهه خود علیه روسیه به آن آزادی عمل بیشتری بدهد.

اکنون هم اتحادیه اروپا و هم ایروان در مورد تضمین «حقوق و امنیت جمعیت ارمنی در قره‌باغ» صحبت می‌کنند و این سؤالات به وجود می‌آید: حقوق این جمعیت چیست؟ آیا پافشاری بر خودمختاری ادامه خواهد داشت؟

نشریه آمریکایی بلومبرگ به‌نقل از منابعی در ترکیه به علل مخالفت آنکارا به پیوستن سوئد و فنلاند به ناتو پرداخت.

اقدام روسیه در حمله به اوکراین نشان داد که روسها به هیچ عنوان تحمل نفوذ ناتو در نزدیکی مرزهای خود را ندارند، اما آیا این واکنش ها تنها به اوکراین ختم خواهد شد؟

کاخ سفید در تلاش است تا به تدریج سیاست آمریکا در قفقاز جنوبی را که سال‌ها شکست خورده، برای دستیابی به اهداف ژئوپلیتیکی جدید تنظیم کند؛ در صورت موفقیت آمریکا، ممکن است روسیه پس از امضای توافقنامه صلح جمهوری آذربایجان و ارمنستان در منطقه منزوی شود.

ترکیه در سال های اخیر سرمایه گذاری کلانی را در گسترش سدسازی و توسعه منابع آبی در مناطق شرقی انجام داده و در مقابل کشورهای همسایه که زندگی آنها به این رودخانه ها وابسته است، بویژه عراق و سوریه مطابق قوانین و عرف، خواستار تعهد و مسئولیت پذیری آنکارا در برابر مقررات بین المللی هستند.

وزیر کشور ترکیه در اقدامی غیرقانونی وارد سوریه شده و در حومه ادلب، پنجاه هزار واحد خانه را در اختیار آوارگانی گذاشت که حاضر شده‌اند از ترکیه به ادلب بازگردند.

ترکیه همگام با روسیه و چین، اصل توسعه قلمرو نفوذ صرفا بر اساس قدرت نظامی را با اصل همکاری مسالمت‌آمیز و جذب به جای تحمیل، جایگزین کرده است و تور یک هفته‌ای وزیر خارجه این کشور به شش کشور آمریکای لاتین و امضای توافق‌های متنوع تجاری و اقتصادی و فرهنگی، بهترین گواه آن است.