دولت جمهوری آذربایجان با تحرکات آشکار ناخواسته در زمینی بازی می کند که او را در تنهایی استراتژیکش بیشتر فرو می برد و این برای دوستان او نظیر جمهوری اسلامی نگران کننده و برای دشمنانش همچون اسراییل خوشحال کننده است.

برخی از تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که حتی پس از کنار زده شدن اردوغان و باغچلی و قدرت گرفتن مخالفین، اقتصاد ترکیه شرایط طوفانی و سختی را تجربه خواهد کرد.

جمهوری آذربایجان و ترکیه تقریبا همزمان اقدام به معرفی سفرای خود در اراضی فلسطین اشغالی کردند.

مقامات ترکیه قصد دارند از مناقشه در اوکراین به هدف باز یافتن دسترسی به سلاح های غربی، که پس از برخی اقدامات آنکارا همچون خرید سامانه های دفاع هوایی S-400 روسیه و انجام عملیات نظامی در سوریه از دست رفته بود و همچنین به هدف درآمدن به عنوان واسطه اصلی در بازار جهانی مواد غذایی، استفاده کنند.

رهبر حزب جهش و دموکراسی، معتقد است که تصمیم اردوغان برای حمله به سوریه، تلاش برای تحریف افکار عمومی و پوشاندن واقعیت‌های مربوط به بحران اقتصادی است.

دولت اردوغان در این چند سال، توانایی ایجاد درآمدها و منابع جدید مالی و ارزی نداشته و اعتبارات مگاپروژه‌ها و اهداف بزرگ را با استقراض از بانک‌ها و موسسات خارجی، تامین کرده و به شدت بدهکار شده است.

تحلیلگر ارشد اندیشکده آمریکایی «نیولاینز» با اشاره به اینکه اولویت کنونی واشنگتن کشورهای غرب‌ آسیا نیست، پیش‌بینی کرد که آمریکا برای حفظ ترکیه در جبهه خود علیه روسیه به آن آزادی عمل بیشتری بدهد.

اکنون هم اتحادیه اروپا و هم ایروان در مورد تضمین «حقوق و امنیت جمعیت ارمنی در قره‌باغ» صحبت می‌کنند و این سؤالات به وجود می‌آید: حقوق این جمعیت چیست؟ آیا پافشاری بر خودمختاری ادامه خواهد داشت؟

نشریه آمریکایی بلومبرگ به‌نقل از منابعی در ترکیه به علل مخالفت آنکارا به پیوستن سوئد و فنلاند به ناتو پرداخت.

اقدام روسیه در حمله به اوکراین نشان داد که روسها به هیچ عنوان تحمل نفوذ ناتو در نزدیکی مرزهای خود را ندارند، اما آیا این واکنش ها تنها به اوکراین ختم خواهد شد؟